Žiarislav

GARŚĆ INFORMACJI

O ŽIARISLAVIE MIROSLAVIE ŠVICKÝM

ze strony http://www.ved.sk/VedZiarislav.htm

„Vedomecký človek neukazuje samoúčelné veci, ale to, čo má vzťah ku skutočnosti , čo sa dá denne užívať a môže to zlepšiť život. Pozoruje cesty desiatok, stoviek ľudí, celú spoločnosť, dejiny, prírodu v malom i vo veľkom, robí vhľady a zvažuje, vonku dáva len veci overené v dennom živote.”

„Człowiek Wiedomy nie przekazuje rzeczy bezcelowych, ale takie, które mają związek z rzeczywistością, które da się wykorzystać i mogą polepszyć życie. Przygląda się drogom dziesiątek, setek ludzi, całemu społeczeństwu, dziejom, przyrodzie w skali mikro i makro, bada rzeczy na sobie i rozważa, przekazuje innym tylko to, co sprawdziło się w codziennym życiu.” Žiarislav

Žiarislav

Słowacki muzyk, pisarz, szerzyciel rodzimej duchowej kultury i wiedzy.

Praca i twórczość

Miroslav Švický, z wykształcenia geolog, z końcem 1989 roku zaczyna publikować artykuły w prasie. Pisze o słowackiej kulturze i historii, robi reportaże z życia zesłanych do gułagów ze wschodniej Słowacji i reportaże o życiu Słowaków za granicą. Tak zaczęła się jego praca dziennikarska. Współpracował z kilkoma gazetami („Spišské Hlasy”, „Zmena”, „Smena”, „Slovenské Zahraničie”, „Táborový” ohník” i inne).

Od roku 1995 w czasopiśmie „Zmena” ukazuje się szereg jego artykułów: „Żyjemy w czasach duchowego niewolnictwa” (4 rozdziały) i „Návrat Slovenov” [Odrodzenie Słowaków] (12 rozdziałów). W ten sposób zaczyna się ciągła praca publicystyczna, dotycząca pierwotnej, przyrodzonej duchowości (w znaczeniu kultury), która nie zakończy się nawet po jego odejściu od dziennikarstwa.

Wiosną roku 1995 w alternatywnym „K-klubie” w Trnawie  zaczyna coczwartkowe wieczory wykładów o etnicznych kulturach na świecie i o rodzimej słowackiej kulturze. Spotyka się i przedstawia uczestnikom wykładów przedstawicieli innych przyrodzonych kultur.

W roku 1997 własnym nakładem wydaje swoją pierwszą książkę „NÁVRAT SLOVENOV – przyrodzona słowacka wiedza i wiara”. Książka wywołuje falę reakcji. Od tej chwili na Słowacji rozwija się nieformalny ruch ukierunkowany na odrodzenie rodzimej słowiańskiej duchowości. Wydając książkę, autor zapowiada rozpoczęcie nauczania rodzimej wiedzy. Uczenie się ma być oparte na holistycznym postrzeganiu. Tu pojawia się termin „vedomectvo”, oznaczający rodzimą Wiedę, czyli wiedzę, świadomość i wiarę, zamknięte w jednym słowie, bo i tworzące nierozerwalną całość. Razem z tym ostatnim pojęciem, na pierwszy plan wychodzi również pojęcie „duchowej słowiańskości”.

Tuż po wydaniu książki Miroslav Švický zakłada nieformalne stowarzyszenie „Pôvodný kruh” (1997), po roku 2000 znane jako „Rodný kruh” [Rodzimy krąg]. Nauki, prowadzone w trnawskich ośrodkach DIVA obejmują wiele duchowych i artystycznych nurtów.  

W roku 1998 z grupy amatorów tworzy zespół „Bytosti” [Byty, Istoty], który grał będzie podczas leśnych i miejskich spotkań, podczas obrzędów dorocznych świąt, obrzędów postrzyżyn i przyjmowania duchowych imion, podczas zaślubin i poświęcenia nowonarodzonych członków rodziny. Z czasem trzonem grupy staje się koncertowanie.

W roku 2000 podczas obrzędu Przesilenia letniego Miroslav Švický przyjmuje duchowe imię Žiarislav (Sławiący Żar), którego używa także jako pseudonimu artystycznego.

Następnie, wraz z członkami zespoły „Bytosti” zakłada grupy do pracy z dziećmi i młodzieżą – „Zelinky” [Zioła], każda nosząca nazwę jakiejś leczniczej rośliny: w Trnawie działała „Medovka” [Melisa] (prowadzący: Žiarislav i Bohdan Dobroslav), w Bratysławie „Palina” [Bylica piołun] (prowadzona przez Pravoslava) i Dúška [Macierzanka] (Duchoslav i Žiaroň). Kolejne „Zelinky” pojawiają się niedługo potem w Popradzie, Koszycach i innych miejscowościach. Członkowie tych wyjazdowych grup pojawiają się na życzenie w szkołach - zaznajamiają dzieci z pierwotnymi i ludowymi instrumentami muzycznymi, grają, angażują do śpiewania, opowiadają o rodzimych zwyczajach i świętach, współpracują ze szkołami, przygotowując imprezy kulturalne. Prowadzący „Zeliniek” pracują też z niepełnosprawnymi i chorymi – robią to z pomocą Žiarislavowej metodyki „Cesta koncovky” – chodzi tu o sposób gry na piszczałce nie posiadającej otworów na palce, koncentrujący się na pracy z oddechem i na duchowej równowadze. Między innymi w ten sposób Žiarislav pomaga też w dwóch ośrodkach uzależnionym od narkotyków.

Działalność „Zeliniek” ustała po roku 2000, kiedy to Žiarislav samotnie zamieszkał na odludziu w górach (Stoličné Vrchy). Postawił tam małą chatkę z wolnym wybiegiem dla kóz, owiec, koni i słowackich czuwaczy (psów pasterskich). Tam też pracuje nad budową ośrodka, który wkrótce stanie się znany z kształcących, wypoczynkowych i treningowych obozów, zorientowanych na przyrodzoną kulturę, przyrodzony sposób życia, przyrodzone lecznictwo oraz Wiedę Przyrody.

Każdego lata zwołuje welkie obchody Przesilenia letniego, w których biorą udział setki ludzi.

Po ustaniu działalności „Zeliniek”, sformułowaną przez Žiarislava metodyką pomagają sobie w pracy nauczyciele z niektórych państwowych i alternatywnych szkół, którzy biorą udział w organizowanych przez niego spotkaniach edukacyjnych.

Nie ważne, jak bardzo różni się ich mowa - szamani wszystkich kultur przyrodzonych zawsze mówią tym samym językiem. Ziarislav i Temoc.

Žiarislav napisał ponad tysiąc artykułów, z których wyraźna większość bezpośrednio związana jest z rodzimą przyrodzoną kulturą, rodzimą duchowością. Pojęcie duchowości na oznaczenie rodzimej duchowej Wiedy oraz jej przejawów przedkłada nad pojęcie religii.

W roku 1998 zaczął wydawać podziemne czasopismo „Slovenská Runa”, wkrótce przemianowane na „Vedomecké listy”. Od roku 1999 wydaje periodyk „Diva” oraz kalendarz „Prí-rodný časník”. Kalendarz ten, zawierający daty rodzimych świąt, od roku 2000 wzbogacony jest również o 300 zrekonstruowanych starosłowiańskich imion, nad którymi Žiarislav pracował wspólnie z Bohdanem Dobroslavem Ulašinem.

W roku 2006 założył stronę internetową www.ved.sk, na której od roku 2008 funkcjonuje internetowe czasopismo „RODNÁ CESTA” (Rodzima Droga).

Zakres działalności edukacyjnej (uśWiedamiającej) Žiarislava obejmuje następujące dziedziny:

- duchowa Wieda

 - mudry 4 Żywiołów (ćwiczenia plus filozoficzno-psychologiczny system)

- vedomectvo [Wieda] stosowane

- lecznictwo naturalne

- „vedomecké divadlo” czyli „teatr” (wiedza o obrzędach; kwestia jednostki i zharmonizowania się w społeczności [wzajemne „dostrojenie się” do siebie podczas obrzędu – J.K.])

- duchowe „korzeniosłowie” (słowiańska duchowa etymologia)

- wiedza-Wieda o dziejach

- „divotance” - dziwotańce (zestawione z wykorzystaniem elementów rodzimych tańców i duchowej Wiedy)

- rysunek (z Wiedą o prawzorach i symbolach)

- oddechowe i żywiowe (energetyczne/praniczne) ćwiczenia

- czarośpiewy

- cesta koncovky (gra na piszczałce nie posiadającej otworów na palce)

- tabory zręczności i przeżycia, nauka rzemiosła

Pod poniższymi linkami znajdują się fotoreportaże z „taborów” – obozów edukacyjnych, prowadzonych przez Žiarislava. Ukazują one, jak szeroki jest zakres jego pracy społecznej:

Z roku 2012: http://www.ved.sk/RC.tabor.prezitia12.obr.htm

Z roku 2011: http://www.ved.sk/RC.ved.tabor11_obrazy.htm

Oprócz pisania Žiarislav komunikuje się ze społeczeństwem również za pośrednictwem swojej muzyki, której od roku 1998 poświęca się więcej. Od tamtego czasu do roku 2011 ukazało się jedenaście albumów i trzy podziemnie wydane nagrania. Z tego dwa nagrania są z zespołem „Bytosti”, natomiast pozostałe nagrał sam na ponad 20 instrumentach, których dźwięki nakładał na siebie w studio. Niektóre instrumenty muzyczne robi sam. Koncertuje razem z grupą „Bytosti” pod nazwą „Žiarislav a Bytosti”. Miłośników swojej muzyki, znalazł nie tylko na Słowacji, ale także w Wielkiej Brytanii, Danii, Austrii, Rosji i USA. Muzyka ta zaliczana jest do gatunków takich jak: World music, Ethno music, nowy folklor czy folk. Žiarislav sam nazywa ją muzyką nowodrewną – czyli nową, jednak zarówno muzycznie jak i duchowo zbudowaną na „drewnych” [od słowa „drzewiej” – J.K.] czyli dawnych fundamentach. Jego muzyka odznacza się pewną medytacyjnością ale i żywiołową witalnością, naturalnymi dźwiękami i często „baranicowym” sposobem śpiewu, czerpiącym z ludowej muzyki słowackich górali. Styl niektórych utworów krzyżuje się ze współczesnymi artystycznymi prądami. Począwszy od roku 2009 część dorobku muzycznego Žiarislava jest dostępna w Internecie.

ŽIARISLAV A BYTOSTI grają teraz w składzie głównym:

Žiarislav – śpiew, skrzypce, gitara, fujara, piszczały…

Bohdan Dobroslav – śpiew, piszczały

Dobyrad – bębny

Barbora – śpiew, gitara

W przeszłości członkami zespołu byli także: Bohumer, Piesňomila, Horana i inni.

 MUZYKA:

- Pri prastarom dube (2010)

- Tá sila je v nás (2009)

- Človek horám – singel (2008)

- Pradoby - (2007)

- Z vrchárskeho raja (2006)

 - Putovali Hudci (2005)

- Vianočné piesne (2004)

- Ó Lada Lada (2004)

- Bytosti hore (2002, wznowienie 2006)

- Perúnovo drevo (2000)

- Liečivé piesne (1999)

- Divopiesne (1999)

- Znovuzrodenie (1998)

DOTYCHCZASOWE PUBLIKACJE KSIĄŻKOWE:

- Žijeme v období duchovného otroctva (1995)

- Návrat Slovenov (1997)

- Čaro štyroch živlov (1998)

-  Čaro prírody (1999)

- PIESŇOSLOVÁ czyli teksty piosenek Žiarislava, wydane jako książka (2008) 

Koncert Žiarislava i Bytosti: