Žiarislav - Jarná

Žiarislav - Jarná
 

Jemné prsty z tvrdých dlaní
vnárajú sa v odovzdaní
do studenej studničky.
Sloven prameň s Vesnou čistí,
trávy staré, bahno, listy
z oka Zeme matičky.


Ref.: Obetujem kúsok
jedla k tomu dúšok
živej vody iskrivej
Matke Zemi plodivej.
Kraslicu z hliny
dúšok medoviny
poživiny sviatočnej
Matke Zemi statočnej.

Posvätené čírou vodou,
učesané v tieni stromov,
stromov drevných posvätných,
schádzajú sa devy mladé,
kňažky v rose okúpané
pri kameňoch obetných.

Ref.: Obetujem...

Morena už pláva horí,
ožívajú lúky, hory,
nové puky pukajú.
Ženy kvetmi ozdobené,
pluhy piesňou očistené,
chlapi brázdy orajú

Žiarislav - Jarna (Wiosenna)
 

Delikatne palce silnych dłoni
zanurzają się z oddaniem
do chłodnej studzienki.
Słowianin wiosną źródło czyści,
trawy stare, błoto, liście
z oka Ziemi mateńki.

Ref.: Daję w ofierze kęsek
jadła do tego łyczek
żywej wody iskrzącej
Matce Ziemi płodnej.
Pisankę z gliny
łyk pitnego miodu
pożywienia świątecznego
Matce Ziemi poczciwej.

Poświęcone czystą wodą,
uczesane w cieniu drzew,*
drzew starych i świętych,
schodzą się dziewczęta młode,
kapłanki w rosie wykąpane
przy kamieniach ofiarnych.

Ref.: Daję w ofierze...

Marzanna już płynie, gore,
ożywają łąki, góry,
nowe pąki pękają.
Kobiety kwiatami ozdobione,
pługi pieśnią oczyszczone,
chłopi bruzdy orzą.

* Czesanie się w cieniu drzewa (najlepiej wierzby) jako czynność czarowną, swego rodzaju medytację, opisał Žiarislav w książce "Czar Przyrody".